سخت است حرفت را نفهمند

سخت تر این است که حرفت را اشتباهی بفهمند

حالا می فهمم خدا چه زجری می کشد

وقتی این همه آدم حرفش را نفهمیدند هیچ

اشتباهی هم فهمیده اند

 

دکتر علی شریعتی

مثل عکس رخ مهتاب که افتاده در آب

در دلم هستی و بین من و تو فاصله هاست

دولت آن است که بی خون دل آید به کنار

بايد از چيزی کاست
گر بخواهيم به چيزی افزود
هرکس آيد به ‌رهی سویِ کمال
تا کمالی آيد،از دگرگونه کمالی بايد
چشمِ خواهش بستن
زندگانی اين است؛
وين‌ چنين بايد رَستن

نازک آرای تن ساق گلی

که به جانش کشتم

و به جان دادمش آب

ای دریغا

به برم می شکند

...

دستها می سایم

تا دری بگشایم

بر عبث می پایم

که به در کس آید

آزموده را دوباره آزمودن خطاست

وای باران

باران

شیشه پنجره را باران شست

ار دل من اما

چه کسی نقش تو را خواهد شست؟

آسمان سربی رنگ

من درون قفس سرد اتاقم دلتنگ

می پرد مرغ نگاهم تا دور

وای باران

باران

پر مرغان نگاهم را شست

...

Alt + Ctrl + Del

کسی رامیشناسی که شیشه ی شکسته پنجره ای را بند بزند
پیش از آن که بروی
پیش از آن که بشکند ؟

دلم یک آلزایمر خفیف می خواهد ...!



دردها فراموش می شوند اما هم دردها هرگز

اینبار هیچ همدردی نیست.این دردی ست که تنهای تنها باید مرهم بر رویش بگذارم و مداوایش کنم و این خودش نوعی درد است.

ز آشفتگی حال من آگاه کی شود

آنرا که دل نگشت گرفتار این کمند

می دانی

یک وقتهایی باید روی یک تکه کاعذ بنویسی تعطیل است

تعطیل

و بچسبانی پشت شیشه افکارت

باید به خودت استراحت بدهی

دراز بکشی

دستهایت را زیر سرت بگذاری

به آسمان خیره شوی

و بی خیال سوت بزنی

در دلت بخندی به تمام افکاری که پشت شیشه دلت صف کشیده اند

آنوقت به خودت بگویی

بگذار منتظر بمانند

گره به باد مزن اگر چه بر مراد رود

گاهی نمی شود که نمی شود

خوب یه وقتایی باید صورت مسئله رو پاک کرد دیگه!راحت !چرا همش دنبال راه حلی عزیز من؟!!!اینم خودش یه راه حل دیگه

سال نو می شود

غم های من نیز نو می شوند

اصلا حس عید و بهار نیست

انگار مرده ام...مرده ای متحرک

عجیب احساس ناامیدی می کنم،شبیه همون حسی که عید سال 88 داشتم وقتی بزرگترین حامی زندگیم رو از دست دادم

چه اتفاقی برام افتاده که دیگه حتی رویاپردازی هم نمی کنم

 و نه حتی آرزویی

 

...

هیچ یاس مسلمی نیست که قطره ای از امید را در قلب خود نگه ندارد و هیچ بدبینی مفرطی نیست که مملو از ذرات شناور خوش بینی نباشد

 

نادر ابراهیمی

از شباهت به تکرار میرسیم
از تکرار به عادت
از عادت به بیهودگی
و از بیهودگی به خستگی و نفرت

 

 

 

نادر ابراهیمی،یک عاشقانه آرام