طی زمان کن ای فلک، مژده وصل یار را...پاره ای از میان ببر این شب انتظار را

شد به گمان دیدنی عمر تمام و من همان...چشم به ره نشانده ام جان امیدوار را

هم تو مگر پیاله ای بخشی از آن می کهن...ور نه شراب دیگری نشکند این خمار را

شد ز تو زهر خوردنم مایه رشک عالمی...بسکه به ذوق می کشم این می ناگوار را